Zalety bycia leworęcznym w Baseball

Tylko około 10 procent światowej populacji jest dominującą lewicą. Wśród zawodowców grających w baseball liczba ta rośnie do około 25 procent, jak podaje Japan Times. Powód tej różnicy można znaleźć w wielu czynnikach, w tym geometrii, fizyce i architekturze. Te pozornie niewielkie różnice mogą przynieść znaczące korzyści w dłuższej perspektywie dla leworęcznych, zwanych także "południowymi łapami" w baseballu.

Wideo dnia

Percepcja głębi

Większość miotaczy jest praworęcznych, podobnie jak większość farszów. Kiedy baseball zostanie rzucony z praworęcznego dzbana do praworęcznego pałkarza, pałkarz musi spojrzeć przez ramię na piłkę, która zbliża się do niego prosto. Minimalizuje to percepcję głębi pałkarza i sprawia, że ​​trudniej jest ocenić prędkość piłki podczas ataku. Z drugiej strony, leworęczny pałkarz patrzy, jak piłka opuszcza prawą rękę dzbana z nieco innego kąta niż praworęczny pałkarz, co daje mu lepszy widok z boku, a co za tym idzie lepszą szansę na ocenę prędkości boiska. Ta niewielka przewaga zwiększa zdolność leworęcznego pałkarza do podążania za skokiem i czasem jego trafienia i poprawi średnią mierzoną w czasie.

Momentum z uruchomieniem bazy

Kiedy gracz baseballu macha kijem, pęd jego następstwa zamienia jego tułów i odsuwa się od płyty głównej. Moment praworęcznego pałkarza jest skierowany w dół do trzeciej linii bazowej. Problem polega na tym, że jeśli pałkarz łączy się z piłką i musi biec do pierwszej bazy, musi zatrzymać swój pęd i popychać się w przeciwnym kierunku. Z drugiej strony, leworęczny pałkarz ma swój pęd w dół pierwszej linii bazowej - kierunek, który musi pokonać. Może pozwolić, by ten rozpęd niósł go w kierunku, w którym musi biegać. Poza tym lewy pałkarz również stoi po prawej stronie płyty głównej - około 1 5 metrów bliżej pierwszej bazy niż stoisko z prawą ręką. To skraca czas podróży do pierwszej bazy o około 1/6 sekundy, jak podaje Japan Times Online.

Odchylenie od projektu parku

W wielu parkach piłkarskich prawa ściana pola jest krótsza niż ściana środkowa i lewa. Ułatwia to praworęcznym farszom wyskakiwanie piłki przez płot, co sprawia, że ​​jest to trudniejsza strona parku dla praworęcznych. Jednak pole prawe to miejsce, w którym wielu leworęcznych dąży do przyciągania swoich trafień i jest to kierunek, który pozwala im generować największą moc dzięki swemu huśtaniu. W rezultacie, krótkie ściany pola prawego - które są powszechne w wielu profesjonalnych parkach piłkarskich - dają wyraźną przewagę uderzeniową leworęcznym farszom, szczególnie sluggerom, którzy często huśtają się po płotach.