Miód na blizny potrądzikowe

Ostatnie badania pokazują, że miód może być bardziej skuteczny w zwalczaniu infekcji i gojeniu się ran niż niektóre z najczęściej stosowanych terapii medycznych. Podczas gdy naukowcy wciąż starają się zrozumieć, dlaczego niektóre rodzaje miodu posiadają zdolności zwalczania bakterii i stanów zapalnych, wiele osób cierpiących na blizny po trądziku testuje ten wielowiekowy lek na ich uszkodzoną cerę. Ale przed użyciem miodu należy zwalczać trądzik.

Wideo dnia

Historia

Według Journal of Royal Society of Medicine, dowody sięgające aż do 2200 roku pne pokazują, że starożytni Egipcjanie uwzględnili miód na swojej recepturze do standardowej pielęgnacji ran. Z ponad 900 egipskich lekarstw ponad połowa wezwała do podania miodu. Wczesne pisma i artefakty wskazują również, że starożytni Asyryjczycy, Chińczycy, Grecy i Rzymianie również używali miodu do leczenia ran. Obecność miodu w medycynie zaczęła ginąć w latach czterdziestych wraz z nadejściem antybiotyków, ale w XXI wieku następuje pewne ożywienie, ponieważ lekarze zwracają się do naturalnego wojownika zajmującego się infekcjami, który zajmuje się robakami odpornymi na współczesną medycynę, takimi jak blizny potrądzikowe..

Teorie stosowania miodu na blizny potrądzikowe

Krosta, zaskórnik, zaskórnik lub torbiel jest wynikiem zatkanych gruczołów ropy, które stają się schronieniem dla bakterii. Zwykle bakteria ta znajduje się pod skórą, ale nie powoduje problemów, dopóki nie zatka się dławik. Bakterie następnie żywią się olejem i rozmnażają się, rozpalając skórę i powodując trądzik. Naukowcy mają kilka teorii na temat tego, dlaczego miód może pomóc w zerwaniu tego procesu. Sugeruje się, że ponieważ cukier ma wysoką osmolalność, przyciąga do niego wodę. Bakterie potrzebują wody do wzrostu, więc gdy cukier jest stosowany, bakterie są pozbawione wody, której potrzebuje do rozkwitu. Inna teoria sugeruje, że reakcja chemiczna zachodząca między glukozą w miodzie a wydzielinami wylewającymi się z rany powoli tworzy nadtlenek wodoru, który zabija bakterie.

Badania

W roku 2001 naukowcy z Uniwersytetu w Oxfordzie porównali pacjentów z oparzeniami, którzy zostali potraktowani miodem, do tych, którzy otrzymali środek antyseptyczny i stwierdzili, że miód był znacznie lepszy. Te, które były leczone miodem, miały o wiele krótsze czasy na leczenie, zwalczanie infekcji, wymagały mniejszego użycia antybiotyków i spędzały mniej dni w szpitalu. Do tej pory jednak nie opublikowano żadnych badań dotyczących wpływu miodu na blizny potrądzikowe. "Nie ma powodu, dla którego to by zadziałało, więc wyobrażam sobie, że dlatego nikt nie będzie finansować badania" - mówi Lisa M. Donofrio, MD, associate profesor kliniczny dermatologii na Wydziale Lekarskim Uniwersytetu Yale.

Wgląd eksperta

Chociaż miód odniósł sukces w leczeniu owrzodzeń, oparzeń i innych podrażnień skóry, dermatolodzy twierdzą, że leczenie trądziku i brzydkich blizn, które pozostawia po sobie, jest bardziej skomplikowane. Genetyka, produkcja sebum, zapalenie i rozwój bakterii to tylko niektóre z wielu czynników wpływających na leczenie trądziku. Jeśli miód ma jakiekolwiek miejsce w leczeniu blizn potrądzikowych, musiałby być stosowany jako środek zapobiegawczy, zanim blizna się pojawi. Jednak po powstaniu blizny eksperci twierdzą, że nie ma żadnej wartości w stosowaniu miodu.

Zalecane terapie obejmują laseroterapię, peelingi chemiczne i mikrodermabrazję. Dr Jeffrey Benabio, MD, FAAD, z American Board of Dermatology, twierdzi, że blizny mogą nawet z czasem ulegać poprawie, i sugeruje, aby unikać domowych środków i miodu, który według niego jest jedynie "mitem". > Ostrzeżenie

Powinieneś skonsultować się z lekarzem, zanim zaczniesz smarować miód, aby wyleczyć blizny po trądziku, ponieważ możesz zranić cerze więcej niż pożytku. Dr Vermen Verallo-Rowell, wiodący dermatolog i dermatopatolog z hipoalergenami VMV, ostrzega także, że "z powodu swojej fizycznej, lepkiej natury, miód może wywoływać tworzenie się zaskórników, takich jak trądzik, przez zatykanie porów." Upewnij się, że nie jesteś uczulony na sam miód lub jakiekolwiek alergeny roślinne, które mogą zawierać te skutki, przenosząc pszczoły z jednego kwiatu na drugi.