Zasady i przepisy olimpijskiego pływania

Stawka jest wysoka w pływaniu olimpijskim, więc sędziowie badają wydajność każdego pływaka. Federacja Internationale de Natation lub FINA ustanawia i egzekwuje przepisy i regulacje dotyczące pływania olimpijskiego. Jako międzynarodowy organ zarządzający sportem pływackim, FINA decyduje, gdzie muszą się pojawić wyścigi i jakiego formatu muszą przestrzegać.

Wideo dnia

Zestaw

Wszystkie baseny używane do pływania olimpijskiego muszą mieć długość 50 metrów i osiem pasów pływania, każde o szerokości 2,50 metra. Minimalna głębokość basenu wynosi 2 metry. Zawodnicy używają podwyższonych bloków startowych, z których wykonują starty nurkowe w zawodach freestyle, stylem klasycznym i motylkowym. Zawodnicy na grzbiecie startują w basenie i odpychają się, gdy rozlega się brzęczyk startowy. Elektroniczne nakładki czasowe umieszczone pod wodą rejestrują dotyk pływaka pod koniec wyścigu. Wyścigi na otwartym morzu mogą odbywać się w słonej wodzie lub słodkiej wodzie, a także w oceanach, jeziorach i rzekach.

Urzędnicy ds. Konkurencji

Kąpanie olimpijskie opiera się na niewielkiej armii urzędników, aby upewnić się, że wyniki wyścigu są uczciwe i dokładne. Jeden sędzia nadzoruje całą operację. Olimpijskie zespoły regulacyjne obejmują sędziów składających się z 4 uderzeń, którzy szukają nieprawidłowości w dopuszczalnych mechanikach uderzeń, dwóch urzędników startowych, dwóch urzędników kolei i dwóch inspektorów kolei na każdym końcu każdego pasa, którzy sprawdzają, czy każdy pływak dotyka ściany i skręca prawidłowo. Wyścigi na otwartym morzu uzupełniają personel techniczny o bezpieczeństwo i służby medyczne.

Swim Events

Swimmers rywalizują w sumie 34 wydarzenia, podzielone równo pomiędzy kobiet i mężczyzn. Ze wszystkich wydarzeń tylko 10K ma miejsce poza basenem na otwartej wodzie. Ściągacze w stylu klasycznym, styl grzbietowy i motyle wymagają od pływaków użycia przypisanych uderzeń. Tylko freestyle pozwala wybrać swój skok, który zwykle jest czołem, najszybszym z czterech konkurencyjnych uderzeń. Zawodnicy mogą pływać pod wodą do 15 metrów po pierwszym nurkowaniu i po oderwaniu od ściany po skręcie. Każdy pływak, którego głowa nie złamie powierzchni wody przy 15 metrach eliminacji.

Przepisy dotyczące kostiumów kąpielowych

W 2010 r. FINA zakazała stosowania zaawansowanych technologicznie, bardzo ciasnych body, które noszą pływacy podczas Igrzysk Olimpijskich w Pekinie w 2008 r. I Mistrzostw Świata w Pływaniu w 2009 r. Nieprzepuszczalny, poliuretanowy i neoprenowy odpycha wodę i unoszą kompresowane ciała. Pływacy, którzy nosili kombinezony, wygrywali wyścigi i roztrzaskane rekordy świata i olimpijczyków, które spadły w niespotykanej liczbie. Urzędnicy, fani i niektórzy pływacy doszli do wniosku, że kombinezony miały nieuzasadniony wpływ na wyniki wyścigu. Obecnie kombinezony muszą być wykonane głównie z tkaniny, a nie z poliuretanu lub neoprenu.Garnitury męskie mogą sięgać tylko od pasa do kolan. Kobiety mogą nosić garnitury, które rozciągają się od klatki piersiowej do kolan.

Zasady przeciwko parafernaliach

FINA uzupełnia zasady pływania z pewnymi zakazami, które mogą wydawać się oczywiste. Pływacy muszą ukończyć wyścig na tym samym torze, na którym startowali. Pływacy nie mogą ciągnąć linii pasa ruchu, aby się napędzać, ani nie mogą chodzić po dnie basenu podczas wyścigu. Przepisy zakazują jakichkolwiek urządzeń flotacyjnych lub napędowych, co oznacza, że ​​olimpijczycy nie mogą używać płetw pływackich, rękawic z siatkami ani łyżek ręcznych.