Części mózgu zaangażowanego w słyszenie
Spisu treści:
Kiedy ktoś słucha muzyki lub słyszy, jak ktoś mówi, mózg musi przetwarzać to, co usłyszał. Aby zrozumieć, dźwięki muszą najpierw zostać przekształcone w wibracje w uchu środkowym, a następnie w impulsy elektryczne w uchu wewnętrznym. Te impulsy elektryczne są następnie przekazywane do różnych miejsc w mózgu w celu interpretacji.
Wideo dnia
Acoustic Nerve
Nerw akustyczny - znany również jako nerw ślimakowy - działa jak ruchliwa autostrada, przekazując dane elektryczne z ucha wewnętrznego do pnia mózgu, gdzie sygnały są przekazywane do innych części mózg. Nerw akustyczny przesyła również informacje z pnia mózgu z powrotem do ucha wewnętrznego. Przekazywanie informacji pomiędzy ucha wewnętrznego a mózgiem reguluje przetwarzanie dźwięku. Ta regulacja pomaga odfiltrować szumy w tle i chroni ucho wewnętrzne przed uszkodzeniem z powodu głośnego hałasu.
Jądro ślimaka
Pierwszym przystankiem w przekazywaniu dźwięku z ucha wewnętrznego do mózgu jest jądro ślimaka, zlokalizowane w pniu mózgu. Dla każdego ucha istnieje jedno jądro ślimaka. Jądro ślimaka pobiera wiązkę sygnałów elektrycznych z nerwu akustycznego i oddziela je od siebie. Organizuje sygnały w oparciu o wysokość dźwięku i wysyła uporządkowany zestaw informacji do innych części mózgu w celu interpretacji. Przesyła również informacje zwrotne do ucha wewnętrznego.
Korek słuchowy
Kora słuchowa - zlokalizowana w płatach skroniowych mózgu, które znajdują się nad uszami - nadaje znaczenie dużej ilości informacji przesyłanych do niej przez jądro ucha i ślimaka. Jest to centrum językowe mózgu, a jego rolą jest interpretowanie dźwięków, aby były zrozumiałe. Na przykład kora słuchowa umożliwia osobie rozpoznawanie i rozpoznawanie określonych dźwięków, takich jak głos innej osoby, szczekanie psa lub konkretny instrument muzyczny. Jest również odpowiedzialny za określenie, skąd dochodzi dźwięk i jak głośno jest.
Kort przedczołowy
Obszar mózgu zwany korą przedczołową ma skomplikowaną rolę w przetwarzaniu tego, co usłyszał. Otrzymuje informacje z kory słuchowej, a także innych miejsc w mózgu i umieszcza wszystkie te informacje razem. Na przykład w trakcie rozmowy kora przedczołowa nie tylko otrzymuje informacje o tym, co jest powiedziane, ale także mimikę twarzy drugiej osoby wraz z wspomnieniami i emocjami związanymi z rozmową. W ten sposób kora przedczołowa umożliwia głębsze zrozumienie konwersacji poprzez integrację tego, co jest powiedziane, z tym, jak jest wyrażana i przeszłymi doświadczeniami.
